গীতা – অধ্যায় ০৩ – শ্লোক ১৭

গীতা – অধ্যায় ০৩ – শ্লোক ১৭

য়স্ত্বাত্মরতিরেব স্যাদাত্মতৃপ্তশ্চ মানবঃ ।
আত্মন্যেব চ সন্তুষ্টস্তস্য কার্যং ন বিদ্যতে ॥ ৩-১৭॥

য়ঃ = one who
তু = but
আত্মরতিঃ = taking pleasure in the self
এব = certainly
স্যাত্ = remains
আত্মতৃপ্তঃ = self-illuminated
চ = and
মানবঃ = a man
আত্মনি = in himself
এব = only
চ = and
সন্তুষ্টঃ = perfectly satiated
তস্য = his
কার্যং = duty
ন = does not
বিদ্যতে = exist.