গীতা – অধ্যায় ০২ – শ্লোক ০৭

গীতা – অধ্যায় ০২ – শ্লোক ০৭

কার্পণ্যদোষোপহতস্বভাবঃ
পৃচ্ছামি ত্বাং ধর্মসম্মূঢচেতাঃ ।
য়চ্ছ্রেয়ঃ স্যান্নিশ্চিতং ব্রূহি তন্মে
শিষ্যস্তেঽহং শাধি মাং ত্বাং প্রপন্নম্ ॥ ২-৭॥

কার্পণ্য = of miserliness
দোষ = by the weakness
উপহত = being afflicted
স্বভাবঃ = characteristics
পৃচ্ছামি = I am asking
ত্বাং = unto You
ধর্ম = religion
সম্মূঢ = bewildered
চেতাঃ = in heart
য়ত্ = what
শ্রেয়ঃ = all-good
স্যাত্ = may be
নিশ্চিতং = confidently
ব্রূহি = tell
তত্ = that
মে = unto me
শিষ্যঃ = disciple
তে = Your
অহং = I am
শাধি = just instruct
মাং = me
ত্বাং = unto You
প্রপন্নং = surrendered.